დილა..
ყავა ცხელი..
სიზმრიდან მოყოლილი განწყობით
რაღაცას ელი..

ალბათ მზეს ელი ..
ან მარტოობას..
მერე, ფიქრებთან
დარჩენილი იპოვი ამ გრძნობას..

კვირა
გაბნეული,
ამაოებაზე ფიქრში გახვეული
თამბაქოს ბოლში..

რა აზრი აქვს ფიქრს?
რა აზრი აქვს რამეს..
ერთად რომ იყოთ,
მას ხომ ისევ დაავიწყდებოდა,
ყავას უშაქროდ რომ სვამ..

ბნელი ღამის ნაბოდვარი

რა ჩუმი ხარ ღამევ!
როგორი ბნელი და მრავლისმთქმელი..
ამავდროულად, არაფრის მთქმელი..
იტევ ყველაფერს და თან ვერაფერს..
ვიფიქრო ისე, მე როგორც მინდა,-
მიშვებ ნებაზე..
ხოდა მე გხედავ შენ მოცეკვავეს
უცხო, მისტიკურ სიმფონიაზე.

რა ჩუმი ხარ ღამევ!
უფრო შავფერი, ვიდრე წყვდიადი..
შენ, ყველა გრძნობის ხარ სამძიმარი.
ვით წევრი ბნელი რიტუალისა,
სახეს გიმალავს შავი ნიღაბი
და უარყავი შენ განთიადი.

რა ჩუმი ხარ ღამევ!
მაძლევ უფლებას, თავისუფლებას,
ნეტარს ყველაზე..
არასდროს გძინავს, არც მაშინ, როცა
თითქოს სინათლე დაგირღვევს კალთებს..

თუმცა, შორს არის სრულყოფილება,
რადგან უნაკლო მხოლოდ ღმერთია!
სად გაქრა შენი იდუმალება,
თუ ვიცი, როდის დამათენდება?..

არ მინდა, არ მინდა, მოვკვდე ახალგაზრდა

მგონია, მოვკვდები ალბათ ახალგაზრდა,
ასე ლამაზი,  ასეთი ნაზი..
მგონია რომ წავალ,სიკვდილის შემდგომაც
დავიპყრობ გულებს ათასი კაცის.
არ მინდა, არ მინდა! - მოვკვდე ახალგაზრდა..
მინდა დავბერდე, ნაოჭით კანზე..
მაინც ვეყვარები მას, ვისაც ვუყვარვარ..
მაინც ლამაზი ვიქნები სხვაზე.